පච්ච කෙටීම.

ඊයේ 2010.09.16 ගැමියගේ ලංකාවේ පාඨකයෝ ගාන සීය පැංනා. ඒ හිංදා හිතව්වා ඕං ‘අළුත් කතා ’ label එකට අමතරව වෙනත් label එකක් යංට ‘හුණු කිල්ලෝටය’ කියලා. හුණු කිල්ලෝටයට ඇගිල්ල දාලා බලපුවාම ඒකේ  ඇතුලේ තිබුණ පළමු කතාව තමයි මේ.

------------------------------------------------------------------------------------------

පච්ච කෙටීම.

කෙටීම. පච්ච කෙටීම. පච්ච

දැන්  බොහොම වියපත්වෙලා “මට මහළු වයසේ බැරිය වෙණ ගායනා පෙරසේ” විදිහට ඉන්න ලොකු අත්තලා, මාමලාගේ තරුණ කාලේ චර්යාව දැනගන්න හොදම නිහඩ සාක්ෂියක් තමයි සමහරුන්ගේ ඇගේ කොටලා තියෙන එක එක විදිහේ පච්ච. පච්ච හරහා විවිධ දේවල් සමාජයට, අනෙකාට සංනිවේදනය කළා. නැතිනම් ඇගෙව්වා. අහිසකකම , ආදරය, දරුණුකම ඔය කෝකත්. ගමේ මිනිසු වසර්තියෙක් විදිහට හදුන්වපු මිනිහගේ පපුවේ වම් පැත්තේ (හදවත පැත්තේ) කොටපු පච්චෙක තිබිලා තියෙන්නේ රෝස මලක්.

මගේ යාළුවෙක්ගේ ලොකු අත්තා මැරුණා. මිනිසු කතාවුනා ‘ඒ කාලේ හොද පොරක් තමයි මිනිහා’ කියලා. පොරක් කියන එක බර කරලා කිව්වට  වැඩි විස්තර කිව්වේ නැහැ. ඒවා හිතා ගන්න ඕනේ. එහෙම තමයි ගැමියෝ. ලොකු අත්තා එම්බාම් කරන එක බලන්න කොල්ලො කාමරේට රිංගුවා. එම්බාම් පොම්පෙ ගහන්ට ඇදුං අයිං කරපුවාම කකුල් දෙකේම කළවා මුදුනේ පච්ච දෙකක් කොටලා. දණ ගහ ගත්ත ගෑණු දෙන්නෙක් රහසඟ දිහාට වැදගෙන ඉන්නවා. එතකොට තමයි තේරුණේ ‍එයා පොරක් වුනේ මොවගෙංද කියලා.තවත් වැඩිහිටියෙකුගේ උරහිස් දෙකේ තිබුණේ එයාගේ දරුවෝ දෙන්නගේ නම් දෙක. මගෙ දරුවො මං දෙවුර දරාන ඉන්නවා කියලා වෙන්ට ඇති.

 පච්චේ අනුව ගමේ සමහරු අදුන ගැනිල්ලත් ලේසි වුනා. ගමේ විජේලා දෙන්නයි. එක විජේ කෙනෙක්ගේ භාහුවක කොටියෙක් . ඒ නිසා එයා කොටි විජේ. පච්ච සිරා, පච්ච සෝමේ, පච්ච ගුනේ කියලා කිව්වේ පච්චේ පිහිටෙන් අදුන ගන්න පහසුවෙන්න.

දන්න කියන වැඩිහිටියෙක් කතාවක් කිව්වා. ඉස්කෝලේ යන කාලේ කොල්ලෝ කතාවුනාලු පච්ච කොටන්න. කට්ටියම ගියා. රා බිව්වා. හය හත් දෙනෙක්ම පෝලිමේ කොටා ගත්තා.අම්මා බුදු වේවා, මරුවා සමග වාසේ, මේවා ඒ කාලේ ජනප්‍රිය පච්ච වැකි. ඔය එක එක විදියේ ඒවා කට්ටියගේ අවයවවල එක එක ප්‍රමාණයෙන් කෙටුනා. අන්තිමට මෙයා. පොරොන්දු වුනාට මේකට මුන්දැගේ වැඩි මනාපයක් නැහැ. කොල්ලො තරහා කරගන්ට බැරි හින්දා,

‘මෙන්න පුතේ මං කොටා ගත්තු පච්චේ.’

කියලා මිනිහා පෙන්නුවා අතේ තිබුණ පච්චේ.අබ ඇටයක් විතර තිතක්.

·         

දකින කෙනෙක් හිතන්නේ උපං ලපයක් කියලා. පච්ච කොටා ගන්ට කලින් බොනවලු. අපේ ගමපැත්තේ තේ කඩයක් තිබුණා. තේ හදව්ව කෙනා ඇන්දේ සරමයි බැනියමයි. එයාගෙත් පපුවේ පච්චයක් තිබුණා

“ජීවිතය සනටකි”

කියලා. මොකක්ද මේකේ තේරුම. එයා පච්ච කොටා ගන්න ගිය දවසේ පච්ච කොටපු එකා ඉදලා තියෙන්නේ නහුතෙට බීලා. තේ කඩේ සහෘදයා තේරුම් ගත්ත විදිහට ජීවත්වෙන එක මොන වගේද කියලා හැමෝටම පේන්න කොටා ගන්ටයි ඕනෙවුනේ. කිව්වේ 

‘ජීවිතය සටනකි කියලා කොටපං’

කියලා . මිනිහා කෙටුවේ වෙරිමර ගාතේ අකුරු මාරු කරලා .

“ජීවිතය සනටකි” 

කියලා.  ඒකාලේ පච්ච කෙටිල්ලෙදි වැරද්ද වුනොත් වුනාමයි. ආයේ මකනව බොරු. උන්දෑ නම් දැන් මිය පරලොව ගොහිල්ලා. හැබැයි මේ පැත්තේ මිනිසු තවම කියන කතාවක් තියෙනවා. මිනිසු මගදී හමුවනාම ආගිය තොරතුරු කතාකරනවනේ සැපදුක එහෙම අහලා. එහෙම වෙලාවට අතර මග දී කවුරු හරි ඇහුවොත් 

‘කොහොමද බං ජීවිතේ’

කියලා උත්තර දෙන්නේ,

‘ජීවිතේ සනටකි’    

කියලා. හැබෑවටම සටනක් වුන ජීවිතේ ගැන බර දාල හිතල ලෙඩවෙනවට වැඩිය, සැහැල්ලුවෙං හිතංට අවුරුදු ගානකට කලියෙං අකුරු මාරුවෙං වුන වැරද්ද  පිහිටවෙලා කියලා එක වෙලාවකට මට හිතෙනවා ආයුබොවං.