Wednesday, April 27, 2011

අහක යන සරුපයි

ආයිබොවංට කාලෙකිං සුරාලගේ ගේ දිහාවේ සිද්ද වෙච්චි කතංදරයක් අමුනංට බැරි උනා හැබෑමයි. දැං උන්දලව මතකත් නැතිව ඇති නේද උඔලට. මෙදා කියංනේ ලොක්කගේ කතාවක් ඔංන. ලොක්ක කොහොම එකෙක්ද වග අමතකනං කියවපල්ලා මේකයි, ඊට පස්සෙං පහු මේකයි. දැං දංනව නෙව ලොක්ක ගැන සහසුද්දෙංම.

බොලව් ලොක්කගෙ අඹුව වෙච්චි කාංති කෙල්ල ගැන මේ වෙද්දිං ගංතුලානෙ කයි කතංදර ඕසෙට. ඒ කයි කතංදරේ කොයි එකක වුනත් බේකරියෙ මුදලාලිත් කොනක වෙංට ගැවීලා හරි උංනා. ආයෙ ඉතිං අමුතුවෙං ඒවා කියංට ඕනයෑ උඹල වගෙ අං ගිලපු එවුංට. ලොක්කා නැති අල්ලපනල්ලේ මුදලාලි කඩුල්ල පනිනවා කිව්වොත් පැහැදිලියි නෙව.  මේ කොයි කතාවත් ඉතිං අමරයා, පද්මෙට හෙම බෝම වටන කියන නිමිති වෙච්චි.

ඔංන බොලල්ලා මේ කියන දවස්වල තමයි රේඩියෝ බාස් මිය පරලොව ගියෙ. (ආ... බොලා දැනගංනවනං රේඩියො බාසුත් එක විදියක එකෙක්. උංදෑ ගැනත් අපූරු කයිකතංදර ගෝනියක් විතර තියෙනවා. මේ  අංතර් ජංජාලෙට බිල් ගෙවන කෙරුවාව මඩියට ඔරොත්තු දෙන තත්වෙක දිගටම තිවුනෝතිං හිට ඒවත් පස්සෙං පසු කියංනංකො. (රේඩියො බාස්ගෙ මිනිහටම වෙං වෙච්චි සමහර පරිබෝජන වස්තු තිවුනා. ඉං එකක් තමයි උංදෑ ඇදපු දිගත් නැති කොටත් නැති, දණිය වැහෙංට ඇදපු ‘මං එනකං යං කලිසං’ තාලේ කොට කලිසම.  මුලු පැත්ත පලාතෙම මෙහෙව් ඇදුමක් ඇංද එකම එක නාකි උංදෑ රේඩියො බාස්ම විතරයි. ඉතිං ගමේ උං මේ තාලේ කලිසං කොටවලට කිව්වේ ‘රේබා කලිසං’ කියලා හිටං ඕං. ‘රේබා’ කී‍වේ රේඩියෝ බාස් කියන එකේ මුල් අකුරු අරං හිටං කොට කොරලනෙ ආයිබොවං.) ඒ වුනාට බොලාලට කියංට දැංනං මේ ගංවලත් රේබා කලිසං කාරයෝ ඕසෙට. ඒ විතරක් යෑ, මේ බවලත් උදවියත් අදිනවා බොලව්. උං ඒවට කියංනේ ‘තිරි කුවාටර’ ද මොකක්දො ඕං. මටනං ආයිබොවං ඔය තිරි කුවාටරකාරයෙ ඇහැ ගැටුනොත් සුරුස් කියද්දිං මතක් වෙංනෙ රේබා කලිසං ඕං.)

දැං ඒවයිං කාරි නෑ කියංට ආව කතාව කියල ඉංනංකො. ඉතිං ඔංන රේඩියො බාස්ගෙ මුර්ත කලබරෙට තනි රකිංට රාත්තිරියට ගමේ උං යනව විතරක් යෑ බූරු ගහනවා, ඕබි ගහනවා, රට බීම බෝතල් හිස් කොරනව, විට හපනවා, තව අවලං කතා කියනව. ඔය වගේ අමුතුම රාත්තිරි ටිකක් ගමේ ගෙවිල යනවා ඕං. මොකාගේ වුනත් මුර්ත කලෙබරේ වලපල්ලේ දානකං ගමේ ඕම තමයි ආයිබොවං. හිතුමනාපෙට කංට බොංටත් තිව්නා. ඒක සමහර කොල්ලො කුරුට්ටොංට හරියට පෝසන සතියක් වගේ.

මෙහෙව් රාත්තිරියක ඉතිං ඔය කීව ලොක්කත්  අර අමරෙ පත්මෙ උංගෙ තලේට වෙලා අවලං කතා අහං  විරිත්ත විරිත්ත ඉංනව. කතා කිව්වට මොකද මෙවුං කොරව්වේ උං තලේ ඉංන එකෙක්වම ඔලොක්කුවට අරං මඩවන එක. දැං ඉතිං මුංගේ කතාවලට ඉඩ දීලා මහ රාත්තිරියත් ගෙවිලා හිටං හෝරාවක් විතර ගෙවිලා. දැං ඉතිං මුංගෙ සූජානම ලොක්කව මඩවංට. මේ මහ රාත්තිරියේ කාංති කෙල්ල තනි කරලා හිටං ලොක්ක රේඩියෝ බාස්ලයෙ දිහාවෙ. ඉතිං කාංති තනිපංගලමෙ ගෙදර ඉංන එකයි ඒක හිංදම වෙංට පුලුවං කියලා අනුමානෙට හිතෙන දේවල් ගැන තමයි දැං මෙතන ඊළගට කතාවෙංට ගත්තෙ. ලොක්ක ඉතිං මේවා තේරුං ගංන එකෙක්යෑ. එක අතකට ලොක්කව මඩවංටමත් නෙවේ බොලව්, ලොක්කට මේව ගැන ඉඟි කොරලා හිටං සිද්දවෙන අපවාදෙං ගැලවෙන විදිහක් කල්පනා කොරංට ලොක්කව පොළඹවංටත් එක්කයි දැං නඩේ උං වෑයං කොරංනේ. ඒ කියංනේ ලොක්කට පරච්ඥාව දෙංට. එහෙව් සමාජ අවබෝදෙ ඇතිකරන දේවලුත් මෙහෙව් තැංවලදී සිද්ද වෙනවා අයිබොවං. ඒකට සුජානං වෙංටත් එක්කං, ඉතිං එක එක විදිහේ උපහැරන කතා හෙම කියවලා අමරෙ කියන එකා ලොක්කට කියව්වා,

‘හැබෑට ලොක්කා දැං දෙගොඩහ ජාමෙත් පහුවෙලා, අර පාලු පැලේ කාංති නඟා තනියෙං නෙව. උඹ නැති අල්ලපනල්ලෙ අහක යන සරුපයි ගෙට ගොඩ වෙංටත් බැරි නෑ නෙව; නරකද දැං උඹ ගියෝතිං.’

එක අතකට ලොක්කට මුං තලේ විරිත්ත විරිත්ත ඉංන එක අලි විනෝදයක් වෙච්චි එකේ ඒක නැති කොර ගංට ලොක්ක කැමති වුනෙත් නෑ. ඒ හංදා ලොක්කා බොක්කෙ තිබ්බ දේ සබාවෙ මැද කියපි. ඒක ඇහුනම අමරයට රෙද්දෙ රෙවුන වගෙ දැනුන. මෙංන මේමයි ලොක්ක කිව්වේ: හරියට වක්කඩෙං වතුර ගලංනැහෙ,

‘හ්ම්, සරුපයි රිංගංට මයෙ ගෙට......... ඒව කොහෙද......මුදලාලි එක්කං. මං නැති වුනාට, උන්දෑ  ඒව බලාගනී’

Wednesday, April 13, 2011

උදාවන අලුත් අවුරුද්ද...............................

 ‘අහේතු කාලෙන කජ්ජේන පුහුලං ලු නොවෑ.


එහෙම කීවේ මොකෑ කියල දංනවද? මහනුවර දිහාවෙ යංට එපෑයෑ බොලාලා අවුරුදු බලංට. නුවර වීදී යටකොරං හිටං මහා ජන සංනිපාතේ.  මේ අද ඊයේ දවස් ටිකට දැක්ක දේවල් ටිකක් උඹලට කියංට; උංදැලැනං කයි බොලව් අවුරුදු, අවුරුදු ගානකටම ඇතිවෙංට.


උඹලට කියංට පහුංදාක නුවර මාර්කැට්ටුව ඇතුලේ කිරි සප්පයෙකුත් වත්තං කොරා ගත්තු ගෑණීයක් තොර තෝංචියක් නැතුව කරේ දා ගත්තු බෑග් මල්ලකුත් මිනිස්සුංට පෙංන පෙංනා ‍විලාප තියනවා. ඒ ඇත්ති‍ගේ ගංතුලානෙ ගතිය ඇදුං කඩමාලුවල ඉදං සර්වාංගෙංම පේනවා. බෑග් මල්ල කපල හිටං ඇතුලෙ තිව්ණ රුපියල් හත්දාහක්ම හොරකං කොරලලු බොලව්. අවුරුද්දට අඩු වැඩිය ගෙනියංට තිවුණ සල්ලි කියංනෙ. මිනිහෙක් සතෙක් කෑ මොර දෙංනේ මොකෑ කියලා විපරං කොරන එක අපේ රටේ ඇත්තංගෙ ජංම ගතියක් නෙව.  ඉතිං මේ ගෑණු උංදෑ දිහත් මේ මොකෑ කියලා  යන එන ඈයො බලනව. බැග් මල්ල කපලා හිටං අසමත්ජාතියෙක් සල්ලි ටික අරං විත්තිය කණ වැටුනම කවුරුත් කොරව්වේ මොකක්ද කියලා දංනවද? ගෑණූ උදවිය තමංගෙ බෑග් මල්ල ආරස්සා වෙලා තියෙනවද බැලුව. පිරිමි උදවියත් පස්ස පැත්තට තට්ටු කොරලා පොකැට් එක තියෙනවද බැලුව.  ඒ වුනාට මොකෑ රුපියල් හත්දාහ ගත්තු එකානං හොදට අවුරුදු සමරංට ලක ලෑස්ති වෙනවා ඇති මයෙ හිතේ.

අනිත් අතට ටවුමෙ ඇදුං කඩවලයි සුපැර් මාර්කැට්වලයි උංනු මිනිසු කංදරාව. මම දැක්ක නෙව,  මේ නුවර උං ගත්තු ඇදුං ආයිත්තං විතරක් යෑ අඩුම කුඩුම කෝකටත් හිලව්වෙංට දුංනෙ දාහ දෙදාහෙ කොළ නෙව. හප්පා...... බලාන ඉංදැංදිං ලාච්චු පිරිල ඉතිරෙනව  නෝට්ටු කොලවලිං.  මුදලාලි ඇත්තොලනං කයි අවුරුදු; අවුරුදු ගානකටම ඇතිවෙංට.


මේ දොලොස්වෙනිදා හවහ නගරෙදි දැකපු දෙයක් අහපල්ලකො. අවුරුදු අටේ දහයෙ තරමේ දරුවො දෙංනෙකුත් එක්කං උංගෙ අම්මයි අප්පයි ටවුමට අවුදිං. අවුරුද්දට අඩුම කුඩුම ගෙනියංට. මෙච්චර වෙලා එක්කහු කොර ගත්තු දේවල් පොඩි බෑග් මලු දෙකක දාගෙන හිටං පොඩි උං දෙංන එල්ලං ඉංනව. මුං උංනෙ රත්තරං බඩු කඩයක් ළග. මේ කොල්ලංගෙ අප්පගේ අල්ල උඩ ගෑනී ගලවල දුංනු කරාඹුවක්. මිනිහා අත දික්කොරං ඉංනව. ගෑණී අනෙක් කණේ කරාඹුවත් ග‍ලවනව. ‍උනුත් කයි අවුරුදු; අවුරුදු ගානකටම ඇතිවෙංට. නේද ආයිබොවං.

කොළඹ වීදියෙද කොහෙද තියෙන කැවිලි කඩේ අතිරස, මුං කැවුං ගංට තිවුන තදබදේ දැක්කනං. අනිත් අතට රටබීම සාප්පු ළග තදබදේ. වෙන මොකටද ඉතිං ඒවත්, අවුරුදු ගානකටම ඇතිවෙංට අවුරුදු කංට මිසක්.


---------------------------------------------
ඒ සංදියේ මේ ගංවල අවුරුද්ද පටං ගත්තෙ මෝඩයගෙ දවසටත් කලියෙං ආයිබොවං. අවුරුද්ද ගැන පයිංඩෙ කොහා කියංටත් කලියෙං කුට්ටම අනංට පටං ගංනවා ගොරක ගහ මුල. හයිය හක්තිය තියෙන ගස්වල ඔංචිල්ලා. වැඩියෙංම ඔංචිල්ලා බැංදෙ සියඹලා ගස්වල. රතිංන පුපුරණ සද්දෙ ඒ අස්සේ වටපිටාවෙ අවාරෙට පොල් වැටෙංනැහෙ ඇහෙංට පටං ගංනවා ඕං.  අංතිමෙ බක්මහ අකුණු ගානට හරි හරියට තරගෙට රතිංනා සද්දේ. ඒ විතරක් යෑ අතිරහ, මුං කැවුං, කොකිස් බැදෙන සුවද. ඔංන ඕවා දැක්කට දැණුනට පස්සෙං පහු තමයි කොහාටත් මතක්වෙංනෙ හුරුවං බාංට කාලේ නොවෑ කියල හිටං. කෝරලේ ගෙදර එරබදු ගහේ මල් පිපෙංට ගංනෙත් ඊට පස්සෙං පහුයි කියමුකෝ.


ඒව ඔක්කෝම ඔය කීව විදියට සිද්ද වෙලා දැං වැඩි කාලයක් නෑ බොලව්. ගොරක ගහ කපල දාලා දැං අවුරුදු පාලොහක්  විතර ගෙවුන. ගම පුරාම තිව්න සියඹලා ගස් පෝරණුවලට දරට කැපුව. මිනිසුන්ට ඒවයෙ තිව්න වටිනාකම අමතක වුනැයි කියමුකො.  මේ වෙනතුරා කොහා අහල ගං හතකවත් හුරුවං බානවා මටනං ඇහුනෙ නෑ ඕං. ඒ විතරක් යෑ රේඩියෝ ටෙලිවිෂොංවල කීවට පෙන්නුව ඇරෙංට එරබදු මලක් ඇහැ ගැටුනෙනං නෑ බොලව්.


දැං සොබාදර්මෙං කොහා වදවෙංට අරංලු. එරබදු මල් පිපෙං නැති එකටත් අපේ රටෙ මහදැනමුත්තො එක එක කයි කතංදර කියනවා උඹලත් දකිංට ඇති, අහංට ඇති, කියවංට ඇති මයෙ හිතේ. ඉතිං ආයිබොවං මට නං හිතෙංනේ ගංවල මිනිස්සුංට අවුරුද්ද දැනෙන හැටි වෙනස් වෙලා. එහෙමත් නැත්තං අවුරුද්ද එක්ක මිනිස්සු ජීවත්වෙච්චි රටාව වෙනස් වෙලා. මේ වෙනස සොබාදර්මයාට තේරුං ගංට බෑ. මේක කොහාට දැනෙංනේ නැතුව ඌ කොහේ හුරුවං බාංටද. එරබදු ගහට ඒ වෙනස තේරුංගංට බැරිකොට කොහෙද ආයිබොවං එරබදු ගහේ මල් පිපෙංනෙ. ඒ කාලේ අලුත් අවුරුද්දට මිනිස්සු හැබෑවටම සතුටු වෙනවා දැකපු සොබාදර්මයා මිනිසුත් එක්කං සතුටු වුනා. අවුරුද්දක් වියහියදමට තියෙන මිළමුදල අවුරුද්ද වෙනුවෙං වියහියදං කොරංනෙ අපෙ ඇත්තෝ හැබෑ සතුටකිංද? ඒකාලේ කැවුං ගෙඩියක් හදලා, ඇදුමක් කැඩුමක් අරං, රතිංනයක් දාල, ඔංචිල්ලාවක් නැත්තං රබං පදයක් ගහලා , දොළහ පෙතක් හරි ඔළිද ලෑල්ලක හරි කිරීඩාවක් කරල හිටං හීනියට ලබපු  සතුට මැද්දට කොයි තරංනං දේවල් බාහිරිං රිංගලාද ආයිබොවං


---------------------------------------------------
ඒ කොහොමිං කොහොම වුනත් අයිබොං  එරබදු ගහ මලිං බර කරංට තරමටම, කොහා හුරුවං බාංට පෙළඹෙන තරමටම මේ සිංහල දීපෙ ඇත්තංගේ හිත්වල සතුට ඇතිකරන අලුත් අවුරුද්දක්ම සිද්ද වෙංට කියලා හිටං ගැමියා ප්‍රාර්ථනා කොරනවා එහෙනං.